Nedenini bilmiyorum ama bu yil anneler gününde daha once hissetmedigim kadar "anne" hissettim kendimi. Belki Milan'in yasindan dolayi, sükretmeyi, tesekkur etmeyi kavrama yasinda oldugu icin, belki 4 olusumuzun ilk yili oldugu icin, belki de 5 yil anneligi hazmetmeye ancak yettigi icin. Aslinda sebebi hic umrumda degil.
Yatagimdaki kahvaltininda, biri sagimda biri solumda 2 cocugumunda, toplanip buket yapilmis kir cicekleriminde, Milan'in okulda benim icin yaptigi harika hediye resim cercevesininde, asil kamera arkasinda olup da bütün organizasyonu yapan biricik kocaminda, bu 5nci anneler günümünde tadini guzelce cikara cikara bir gün daha yasadim...
Tüm annelerin, anne sifatini hak eden her güzel insanin Anneler günü kutlu olsun!
...önce kahvaltim geldi,
...sonra, ah! "O öpücük",
...hediyelerim,
kir ciceklerinden buketim,
...ve Milan'in ezbere okudugu mukemmel siir,
Bir öpücük saclarina,
iki öpücük kollarina,
ücuncü öpücük ise sadece
seni ne kadar sevdigimi söylemek icin...
Dört öpücük yanaklarina,
bes öpücük boynuna
altinci öpücük ise
seni ne kadar cilgin buldugumu söylemek icin
Yedi kücük öpücük
seni tanidigim icin,
ve sekizinci öpücük ise
buraya yazmayi unuttugum hersey icin...
Ben anin keyfini cikarip, hediyelerimi acmaya calisip, kameraya pozlar verirken, yatakta yenmesi planlanan kahvalti yenilemedi tabii ki.
Ama aileden biri yatakdaki kahvalti keyfinin tadini cok iyi cikardi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder